و تحذير و حلال و حرام و مواعظ و امثال است.

بعضى هم گفته‌اند: تفصيل آيات بمعنى نظم آنست كه ببهترين شكلى منظّم شده، و به بهترين بيانى توضيح گرديده است‌[1].

(قُرْآناً عَرَبِيًّا): اين كتاب را خداوند بلفظ قرآن توصيف فرموده است بدانجهت قسمتى از آن با قسمت ديگرش ضميمه شده است، و توصيف به عربى شده است، براى آنكه مخالف است با تمام زبانهايى كه عربى نيست و تمام اينها دلالت بر حدوث قرآن دارد[2].

(لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌): يعنى قرآن را براى مردمى كه زبان عربى ميدانند و زبانهاى ديگرى بلد نيستند نازل كرديم، و لذا پى باعجاز قرآن ميبرند.

بعضى هم گفته‌اند: يعنى: قرآن را براى كسانى نازل ساخته‌ايم كه ميدانند قرآن از طرف خدا نازل شده است، و اين گفتار از ضحّاك نقل شده.

(بَشِيراً وَ نَذِيراً): بوسيله وعده‌هاى خود مؤمنان را بشارت داده بوسيله تهديدهاى خود كافران را وعيد ميدهد.

(فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ‌): يعنى: بيشتر اهل مكّه از ايمان آوردن بخدا و تفكر و تدبّر در قرآن رويگردان شدند.

(فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ‌): و بعنوان تفكّر و پذيرش بقرآن گوش فرا نميدهند

[1] تفسير علىّ بن ابراهيم قمّى جلد 2 صفحه 261« فُصِّلَتْ آياتُهُ» يعنى حلال و حرام و احكام و سنن آن بيان شده است.

[2] بحثى است اختلافى ميان اهل سنّت و شيعيان، شيعه معتقد بحدوث قرآن است، اهل سنّت معتقد بقديم بودن كلام خدا هستند( دليل شيعه بر اعتقادشان از قرآن اين دو آيه است:( ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ) سوره انبياء آيه 2 يعنى:( از طرف پروردگارشان هيچ ياد آورى تازه‌اى نميآيد) و آيه( إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ) سوره حجر آيه 10 يعنى:( ما قرآن را نازل كرديم و نگهدار آن هم هستيم)