((فِي الْحَياةِ الدُّنْيا)) در دنيا كارمان اين بود كه از طرف پروردگار خيرات را بشما ميرسانديم.

((وَ فِي الْآخِرَةِ)) مجاهد گويد: يعنى در آخرت هم از شما جدا نخواهيم شد تا شما را وارد بهشت كنيم.

و گفته شده است يعنى: ما در دنيا كارمان نگهبانى از شما با انواع كمكها بود، و در آخرت با انواع اكرام و پاداش با شما همراهى ميكنيم.

و از حضرت صادق (ع) روايت شده است كه ما در دنيا دوستان شما هستيم و شما را حفظ ميكنيم، و بهنگام مردن و در آخرت نيز همراه شما هستيم‌( (وَ لَكُمْ فِيها)) يعنى: در آخرت.

((ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ)) يعنى: آنچه كه از نعمتها دلتان ميخواهد و آنچه كه از منافع آرزو داريد.

((وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ)) آنچه كه آرزو ميكنيد بآن خواهيد رسيد زيرا خداى بزرگ براى شما چنين خواسته است.

از ابن زيد است كه مراد از ما تشتهى انفسكم بقاء است، زيرا آنان ميل داشتند در دنيا باقى باشند، يعنى: براى شما در آخرت آن بقايى خواهد بود كه ميل داشتيد، و براى شما هست آن نعمتهايى كه آرزويش را داشتند.

((نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ)) يعنى: اين بهشت موعود علاوه بر جلالتى كه خود دارد جلالتى هم از نظر عطا كننده‌اش دارد، زيرا اين نعمتها عطائى است براى شما و رزقى است از سوى پروردگارى كه بخشنده گناهان و پوشنده عيبها است و نسبت به بندگانش مهربان ميباشد، بنا بر اين در مذاق شما گواراتر بوده‌