اعراب آيات:

نزلا منصوب است بنا بر مصدريت و تقديرش چنين است: (انزلكم ربّكم فيما تشتهون نزلا) و نيز جايز است كه منصوب باشد بنا بر حاليت كه تقديرش چنين باشد: (و لكم فيها ما تشتهى بانفسكم منزلا نزلا) همانگونه كه ميگويند:

(جاء زيد مشيا اى ماشيا) و بهر حال در هر دو وجه بايد نزلا را مصدر گرفت.

ابو على گفته است نزلا دو احتمال دارد:

1- آنكه نزلا جمع نازل باشد مثل قول شاعر:

و بنا بر اين حال است از ضمير «تدعون» يعنى: (ما تدّعون من غفور رحيم نازلين).

2- آنكه منظور از نزلا غذايى باشد كه براى واردين و مهمانان تهيّه ميگردد، و حال است از ما تدعون اى لكم ما تدعون نزلا من غفور رحيم كه من غفور رحيم هم صفت نزل باشد و در نزل ضميرى است كه به نزلا بر ميگردد.

و قولا در آيه بعدى منصوب است بنا بر اين كه تفسير باشد، در جمله و لا السّيئه لا زائده مؤكّده است كه براى تبعيد مساوات آمده است يعنى:

هيچگاه حسنه با سيّئه برابر نيست.

معنى آيات:

سپس خداوند بزرگ نقل ميفرمايد كه فرشتگان بمؤمنينى كه استقامت نموده‌اند ميگويند:( (نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ)) يعنى: ما فرشتگان ياران و دوستان شما هستيم.