معنى آيات:

آن گاه خداوند بزرگ از حال كفّار كه منكر وحدانيت او بوده‌اند خبر داده ميفرمايد:

((وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا)) كافران بمؤمنان كه بخدا و رسول ايمان آورده‌اند گفتند:

((لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ)) اگر اين عمل كه محمّد ما را بسوى آن دعوت ميكند كار خوبى بود، و هم اكنون يا در آينده سودى ميداشت، اينها كه به او ايمان آورده‌اند بر ما سبقت نميگرفتند، زيرا ما از اينان شايستگى بيشترى- داشتيم.

اختلاف شده است درباره اينكه چه كسى اين حرف را زده است؟

1- اكثر مفسّرين گفته‌اند اين سخن از يهوديان است كه گفته‌اند: اگر دين محمّد 6 خوب بود عبد اللَّه بن سلام در ايمان آوردن باو بر ما، پيشى نميگرفت.

2- كلبى گويد: هنگامى كه اسلم، و جهنيه، و مزينه، و غفّار از بنى عامر اسلام آوردند بنى عامر اين سخن را گفتند.

و نظم كلام از نظر سياق ايجاب ميكند كه: «ما سبقتمونا اليه» آمده باشد ولى اين تحوّل از باب التفات از خطاب به غيبت است.

((وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ)) يعنى: اينان كه در قرآن تفكّر نكرده‌اند تا بوسيله انوار تابناك آن هدايت شوند، بزودى خواهند گفت اين قرآن يك دروغ كهنه و قديمى است، يعنى: جزء اساطير و افسانه‌هاى پيشينيان است.