و بدع ابتداى هر چيزى را گويند.

((وَ ما أَدْرِي ما يُفْعَلُ بِي وَ لا بِكُمْ)) يعنى: نميدانم آيا من مى‌ميرم، يا كشته ميشوم، و اى تكذيب كنندگان نميدانم آيا شما از آسمان سنگ به سرتان خواهد باريد، يا آنكه در زمين فرو خواهيد رفت يا آنچه بر سر امّتهاى تكذيب كننده مى‌آمده است بر سر شما نمى‌آيد.

حسن و سدى گويند: حضرت ميداند كه خودش بهشت خواهد رفت و تكذيب كنندگانش جهنّم خواهند رفت.

از ابى مسلم نقل شده است يعنى: من بغير از رسالت ادّعايى ندارم و ادّعاى علم غيب هم نميكنم، و ادّعا نميكنم كه ميدانم خدا چه بر سر من و شما ميآورد كه ما را ميكشد، يا زنده ميگذارد، و سودى بما ميرساند يا زيانى خواهد رسانيد، تنها اين را ميدانم كه براى من وحى ميآيد.

و ضحّاك گويد: يعنى: من نميدانم چه دستورى بمن خواهند داد، و نيز شما بچه چيز امر خواهيد شد.

و بعضى گفته‌اند: من نميدانم آيا در مهلكه خواهم ماند يا از آن بيرون خواهم رفت، و بمن دستور خواهند داد كه از مكّه بيرون رفته بشهر و ديار ديگرى روى آرم؟

و نيز نميدانم آيا من مأمور خواهم شد كه با شما بجنگم، يا از جنگ با شما خود دارى كنم؟ و آيا عذاب بر شما نازل خواهد شد يا نه؟

((إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحى‌ إِلَيَّ)) يعنى: در مورد جنگ يا صلح با شما، يا امر و نهى در مورد شما جز از فرمان وحى پيروى نخواهم كرد.

((وَ ما أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ)) يعنى: من بيم دهنده‌اى آشكارم نسبت بشما( (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ)) يعنى: اى محمّد! بآنان بگو بمن خبر دهيد چه مى‌گوييد