((إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ)) يعنى: اگر اين قرآن كه از طرف خدا نازل شده است، و اين پيامبر فرستاده او است.

((وَ كَفَرْتُمْ)) يعنى: اى مشركين به قرآن و رسالت محمّد 6 كافر شديد.

((وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ)) يعنى: عبد اللَّه بن سلام از بنى اسرائيل كه برسالت حضرت محمّد 6 شهادت داد.

((عَلى‌ مِثْلِهِ)) يعنى: شاهدى از بنى اسرائيل شهادت داد كه قرآن از طرف خدا است، و از مسروق روايت شده است يعنى: گواهى از بنى اسرا- ئيل طبق تورات شهادت ميدهد.

و بعضى هم گفته‌اند: موسى شهادت بر تورات ميدهد، همانگونه كه پيامبر اسلام 6 بر قرآن شهادت ميدهد، زيرا سوره مكّى است و عبد اللَّه ابن سلام در مدينه اسلام آورده است.

((فَآمَنَ)) يعنى: شاهد ايمان آورد.

((وَ اسْتَكْبَرْتُمْ)) يعنى: در حالى كه شما در ايمان آوردن به او تكبّر ميورزيد و جواب شرط(إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ) محذوف است و تقديرش چنين است:

«الستم من الظّالمين؟».

«يعنى اگر براستى قرآن از جانب خدا است و گواهانى هم بر حقّانيت آن شهادت ميدهند آيا شما كه بآن كافر ميشويد جزء ستمكاران نيستيد؟» و دلالت ميكند بر اين تقدير:

((إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ)) و بقول حسن جواب شرط چنين است «فمن اضلّ منكم» و بعضى هم گفته‌اند: جواب شرط چنين است:

«أ فتؤمنون؟»