خدعه‌اى روشن است.

((أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ)) ميگويند قرآن را بدروغ بخدا نسبت ميدهد؟ اى محمّد بآنان بگو اگر من قرآن را بدروغ بخدا نسبت ميدهم و قرآن را بگمان شما خودم ساخته‌ام.

((فَلا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئاً)) يعنى: اگر آن طور كه شما خيال ميكنيد من ساحر و مفترى هستم، اگر خدا بخواهد بخاطر افترايى كه بر او بسته‌ام مرا عذاب كند شماها نميتوانيد عذاب الهى را از من دور كنيد.

منظور آنست كه من چگونه بخاطر شماها بخدا افتراء مى‌بندم در حالى كه اگر باو افتراء بستم شما نخواهيد توانست عذاب او را از من دفع كنيد.

((هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفِيضُونَ فِيهِ)) يعنى خداوند داناتر است نسبت به آنچه كه درباره قرآن مى‌گوييد، و دروغهايى كه در آن غور ميكنيد و مى‌گوييد كه قرآن سحر است.

((كَفى‌ بِهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ)) خداوند شاهد است بين من و شما كه قرآن از سوى او آمده است.

((وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ)) يعنى: خداوند بخشنده و مهربان است و لذا است كه عذاب شما را بتأخير مى‌اندازد.

زجاج گويد: اين قسمت دلالت دارد بر اينكه پيامبر خدا 6 آنان را دعوت بتوبه ميفرموده است، يعنى هر كس كه يكى از گناهان كبيره را مرتكب شود مانند اينكه شما مرتكب شديد كه بخدا و من افتراء بسته‌ايد و سپس توبه كند خداوند نسبت باو بخشنده و مهربان است.

((قُلْ ما كُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ)) بقول ابن عبّاس و مجاهد و قتاده- يعنى: اى محمّد! تو اوّلين پيامبرى نيستى كه مبعوث برسالت شده است‌