«اللّهم اغفر لى، اللّهم ارحمنى، اللّهم عافنى، اللّهم وسّع على فى رزقى» و پشت سر هم جملاتى ميآورد كه از آن فهميده ميشود در هر جمله‌اى ميخواهد ضمن دعا پروردگار را بعظمت ياد كند، و جمله‌(مِنَ اللَّهِ) ميرساند كه ابتداء اين نعمتها از طرف خداوند است.

((الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ)) يعنى خداى نيرومندى كه مغلوب نشده عالم است و كارهايش طبق حكمت است.

((إِنَّ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَآياتٍ لِلْمُؤْمِنِينَ)) در آسمانها و زمين نشانه هايى است براى آن دسته از مردمى كه بخدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند، زيرا اينان از نشانه‌ها و آيات الهى كه دلالت دارد بر اينكه زمين و آسمان مدبّر و سازنده‌اى قادر و عالم دارد، بهره‌مند ميشوند.

((وَ فِي خَلْقِكُمْ وَ ما يَبُثُّ مِنْ دابَّةٍ آياتٌ)) يعنى در آفرينش شما با آن همه صنايع بديع و شگفتيها كه در خلقت شما بكار رفته است، و حالاتى كه از ابتداى آفرينشتان از شكم مادرانتان تا پايان اجلتان بر شما پى در پى عارض ميشود و در آفرينش حيواناتى كه با انواع گوناگون و منافع و مقاصد مطلوب از آنان، در روى زمين پراكنده شده است، همه و همه نشانه‌هاى است روشن و آشكار بر وجود صانعى قادر و توانا و حكيم.

((لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ)) يعنى اينها همه آيات و نشانه‌هايى است براى آنكه در جستجوى علم اليقين هستند، و ميخواهند بوسيله تدبّر و تفكّر بوجود خدا علمى توأم با يقين پيدا كنند.

((وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ)) يعنى: در رفت و آمد روز و شب كه هميشه يك نواخت ميروند و باز ميآيند نشانه‌هايى است براى افراد با ايمان.

و بعضى گفته‌اند يعنى: در اختلاف حال روز و شب از كوتاهى و بلندى‌