ذكر شده است اينجا از ذكر مجدّد آن بى‌نياز شده‌ايم.

و از جمله مطالبى كه قرائت فوق را تأكيد ميكند آنست كه از «ابىّ» نقل شده است كه او كلمه آيات را در هر سه موضع «لآيات» با حرف لام خوانده است، زيرا دخول لامها دلالت دارد بر اينكه جمله عطف بر انّ است و هر گاه جمله عطف بر انّ باشد نصب «آيات» نيكو است، و در هر يك از اين موارد مثل آن است كه لفظ انّ در آن ذكر شده است، زيرا حرف «لام» بر اين معنى دلالت ميكند، چون اين لام تنها بر خبر انّ يا بر اسمش وارد ميشود، و از مواردى كه ميتوان آن را طبق آنچه كه گفتيم تأويل نمود گفتار فرزدق است كه در اين شعر آمده است:

كه در اين شعر اگر جمله «و كفيّه ...» حمل بر ظاهر شود عطف شده است بر دو عامل كه روى فعل عمل كرده‌اند، و باء اگر فرض شود كه در لفظ آمده است «و بكفيّه» چون قبلا در «بلبانه» ذكر شده است، در حكم حرف جرّى است كه در لفظ ثابت است، و هر گاه چنين باشد عطف بر عامل واحد خواهد بود كه آن فعل است نه حرف جرّ، و نيز اين شعر هم همين طور است.

كه اينجا هم اگر حرف جرّ را در حكم مذكور بگيريم بدلالت حرف جرّ متقدم عطف بر دو عامل نخواهد شد، همانگونه كه‌(وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ) عطف بر دو عامل نبود.

و گاهى ممكن است آيه «و اختلاف الليل و النهار» از عطف بر دو عامل بيرون رود امّا از راه ديگر، بدين طريق كه و اختلاف الليل و النهار عطف باشد بر «فى» كه قبلا گذشته است، و آيات را تكرار آيات گذشته بگيرى و