چشيده ميشود و در ذائقه انسان بد طعم جلوه ميكند، و سپس نفى كرده است كه اين معنى در بهشت باشد.

و اينكه تنها به متّقين اين بشارت را داده است كه در آخرت مرگ را نخواهند چشيد با اينكه منحصر بآنان نيست و تمام مردم در آخرت، مرگ نخواهند داشت؟

علّتش آنست كه اين خبر بصورت مژده‌اى است براى متّقين كه يك زندگى سعادتمندانه‌اى در بهشت خواهند داشت.

ولى آنها كه از نظر شكنجه در حالتى بدتر از مرگ بسر ميبرند، چنين صفتى بر آنان اطلاق نخواهد شد زيرا آنان هر لحظه با آن عذابهايى كه ميكشند در حال چشيدن طعم ناگوار مرگ هستند.

((إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولى‌)) بعضى گفته‌اند يعنى: بعد از مرگ اوّل، ديگر مرگى نخواهند ديد.

بعضى گفته‌اند يعنى: لكن مرگ اوّل را كه چشيده‌اند.

بعضى هم گفته‌اند: يعنى: بجز مرگ اوّل مرگى نخواهند داشت و ما نظر خودمان را در اين باره گفتيم.

((وَ وَقاهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ)) يعنى: عذاب جهنّم را از آنان دور ساخته است.

معتزليان كه فرقه‌اى از اهل سنّت هستند با اين آيه استدلال ميكنند بر اينكه فاسق ملّى هيچگاه از آتش بيرون نخواهند آمد، زيرا اگر آنان هم جايز باشد كه از آتش در آيند پس آنان نيز مانند متّقين از آتش جهنّم، دور شده‌اند.

جواب اين اشكال آنست كه ممكن است اين آيه مخصوص كسانى باشد