((فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ)) يعنى در بستانهايى هستند كه چشمه سارهايى در آن جريان دارد.

((يَلْبَسُونَ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ)) خطاب به عرب است، و لذا بآنان چيزهايى را وعده ميدهد كه در نظرشان بسيار مهمّ است، و همگى آرزوى آن را دارند.

و بعضى هم گفته‌اند سندس لباس است، و استبرق فرش ميباشد.

((مُتَقابِلِينَ)) يعنى: در مجالس روبروى يكديگرند، نه آنكه پشت به هم كنند.

بعضى هم گفته‌اند يعنى: با دوستى و محبّت نسبت بيكديگر، روى ميآورند، نه آنكه از روى كينه و دشمنى پشت بيكديگر كنند.

((كَذلِكَ)) يعنى: اين چنين است حالت اهل بهشت.

((وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ)) اخفش گفته است: منظور از آن همان ازدواج معروف است كه گفته ميشود: «زوّجته بامرأة» يعنى: زنى براى او به زوجيّت گرفتم.

ولى ديگرى ميگويد: در بهشت ازدواج باين معنى نيست، بلكه به اين معنى كه آنان را با حور العين قرين و همنشين ساختيم.

((يَدْعُونَ فِيها بِكُلِّ فاكِهَةٍ آمِنِينَ)) يعنى: هر نوع ميوه‌اى كه بخواهند بى‌آنكه ترس از بين رفتن يا تمام شدن يا مضرّ بودن آن را داشته باشند از آن درخواست ميكنند.

بعضى هم گفته‌اند: يعنى در حالى كه از هر نوع گزندى مانند ترش كردن، يا بيمار شدن، و درد كشيدن در امان هستند.

((لا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ)) اينجا مرگ را به غذايى تشبيه كرده است كه‌