نمازش در زمين، و قسمتى از آسمان كه عملش از آنجا بالا ميرود بر او ميگريند[1] انس از پيامبر خدا 6 روايت ميكند كه فرمودند:

«هيچ مؤمنى نيست مگر آنكه يك در بالا رفتن عملش و يك در براى پائين آمدن روزيش در آسمان وجود دارد، و هر گاه مرد بر او گريه ميكنند».

بنا بر اين معنى گريستن اين مواضع آنست كه با نبودن مؤمن اين مواضع از او خالى خواهد ماند، همانگونه كه مزاحم عقيلى گويد:

يعنى: (خانه آنان بخاطر آنان بگريه افتاد، و اشك چشمانم سرازير شد، كداميك از دو زارى كننده را سرزنش كنم، آيا آن كس را كه از خارى، و مصيبت‌هاى هاى گريه ميكند، يا آن كس را كه از غم و اندوهش ميگريد و واله و سرگردان است؟).

[1] تفسير ابن عبّاس ص 308 در تفسير اين آيه ميگويد:« نه در آسمان و نه محلّ نماز آنان در روى زمين بر آنان نگريست، زيرا مؤمن هر گاه بميرد باب آسمان كه عملش از آنجا بالا ميرفته و روزيش پائين ميآمده، و جايگاه نماز او در زمينى كه روى آن نماز ميخوانده است بر او گريه ميكنند و اين مواضع بر فرعون و قومش نگريستند، زيرا در آسمان درى نداشتند كه عمل صالحشان از آنجا بالا رود، و جايگاهى براى نماز در روى زمين هم نداشتند.

[2] شاهد در اين شعر در جمله« بكت دراهم» است كه گريه در اينجا بمعنى خالى ماندن خانه از ساكنانش گرفته شده است.