مانند هلاك شدن جوانى كه تسليم كند در حالى كه جمعيتش اطرافش باشند» كه تقديرش اينطور بوده است: «و شرّ المنايا ميتته ميّت».

و ذو الرّمه شاعر ميگويد:

يعنى: «روميان ذليل مجلسى دارند كه در آن بردگان و آزادگان برابرند» كه تقديرش اينطور است: «لهم اهل مجلس».

2- خداوند خواسته است در كوچك كردن قوم فرعون سخت مبالغه كند، زيرا عرب هر گاه بخواهد از عظمت مصيبت زده سخن بگويد، ميگويد:

آسمان و زمين در مرگ او گريستند، و يا ماه و خورشيد در مرگش تاريك شدند.

جرير شاعر در مرثيه عمر بن عبد العزيز ميگويد:

يعنى: «خورشيد سر از افق بيرون آورده است امّا در عين حال، ستارگان شب هم چنان پيدا است، زيرا كه بخاطر عظمت اين مصيبت خورشيد نور خود را از دست داده است».

نابغه شاعر ديگر عرب ميگويد:

يعنى: «با اينكه خورشيد طلوع كرده است ستارگان آسمان پيدا است نه ديگر نور نور است، و نه ظلمت ظلمت است».

3- كنايه از اين است كه اينان در زمين عمل صالحى نداشتند كه به آسمان بالا برده شود، زيرا از ابن عبّاس روايت شده كه از او درباره اين آيه پرسيده گفتند: آيا آسمان و زمين بر كسى ميگريند؟ در پاسخ گفت: آرى جايگاه‌