در كيفيت نزول قرآن اختلاف شده است:

1- آنكه تمام قرآن يكباره در شب قدر بآسمان دنيا نازل شده و سپس، تكّه تكّه بر پيامبر 6 نازل شده است.

2- آنكه هر سال از قرآن باندازه احتياج همان سال در اين شب نازل ميشد، و سپس جبرئيل آن را در وقت لزوم كم‌كم بر حضرت نازل ميكرد.

3- بعضى هم گفته‌اند: ابتداى شروع به انزال قرآن شب قدر بوده است (بقول شعبى).

4- از ابن عبّاس نقل شده است كه خداوند در يك شب كه شب قدر باشد قرآن را براى جبرئيل بيان فرمود، و جبرئيل آن را شنيده و حفظ كرده، و آن را بآسمان دنيا آورده، و تحويل نويسندگان اين آسمان داده، و سپس در طول بيست و سه سال، و بعضى گفته‌اند: بيست سال بر حضرت محمّد 6 نازل شده است‌[1].

و علّت اينكه خداوند اين شب را(لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ) ناميده است براى آنكه خداوند نعمتهاى خود را از اين سال بآن سال در اين شب بر بندگانش تقسيم ميفرمايد، و لذا بركات اين شب ادامه دارد.

و بركت رشد خوبى است، و ضدّ آن شوم است كه عبارت است از رشد شرّ بنا بر اين شبى كه در آن قرآن نازل شده است شبى است مبارك و به علّت عظمتى كه خدا بآنشب داده و دعاء در آن مستجاب ميشود خير و نيكى در اين شب رشد دارد

[1]- تفسير ابن عبّاس صفحه 308 گفته است: و سپس در طول بيست و سه بر محمّد6 نازل شده است و نيز تفسير علىّ بن ابراهيم قمّى همه نزول قرآن را در طول بيست و سه سال گفته.