عبّاس‌[1] و قتاده و ابن زيد چنين تفسير نموده‌اند، و نيز بهمين سبك از حضرت باقر و حضرت صادق (ع) روايت شده است.

از عكرمه نقل شده است كه شب قدر شب نيمه شعبان است.[2] امّا قول اوّل صحيح است زيرا(إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ) و(شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ) دلالت ميكند- كه شب قدر از ماه رمضان خارج نيست-

[1]- تفسير ابن عبّاس ص 308:« إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ« فيها الرّحمة و المغفرة و البركة و هى ليلة القدر.

[2] از اسحاق بن عمار روايت شد ميگويد از حضرت شنيدم كه در پاسخ كسانى كه ميگفتند: آيا ارزاق مردم در شب نيمه شعبان تقسيم ميشود؟

فرمودند:( نه بخدا قسم تقسيم ارزاق بندگان جز در شب نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوّم ماه رمضان در شب ديگرى نخواهد بود، در شب نوزدهم دو دسته جمع ميشود، و در شب بيست و يكم هر امر محكمى مجزّا ميشود و در شب بيست و سوّم خداوند آنچه را كه از اين امور خواسته است امضاء ميكند و اين شب همان شب قدرى است كه خداوند درباره آن فرموده است:« بهتر از هزار ماه است».

راوى گويد: گفتم: پس معنى اجتماع دو دسته چيست؟ فرمود:

يعنى خداوند در اين شب ميخواهد جلو اندازد تا عقب اندازد و اراده و قضايش را جمع ميكند.

راوى گويد: گفتم: پس اينكه فرموديد در شب بيست و سوّم آنها را امضا ميكند يعنى چه؟ فرمودند: خداوند امور را در شب بيست و يكم روشن ميسازد( بدون امضاء ولى هنوز در آن امور بداء دارد وقتى شب بيست و سوّم رسيد آن را امضاء ميكند« يعنى ثابت ميسازد» و ديگر اين امور حتمى شده كه در آن بداء هم راه ندارد