(ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ‌) اين است اندازه گيرى پروردگار توانايى كه بر هر كارى مسلّط است، و نسبت بمصالح بندگانش دانا، چيزى بر او پنهان نخواهد بود.

(فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ‌) سپس خداوند بدنبال ياد آورى نشانه‌هاى توحيد بتهديد مشركين و منكرين پرداخته ميفرمايد: اگر پس از اين بيان از ايمان بخدا رويگردان شدند اى محمّد آنان را ترسانده بگو:

(أَنْذَرْتُكُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ) يعنى: ديگر آماده عذاب باشيد، زيرا شما را از عذاب الهى ميترسانم همانگونه كه قوم عاد و ثمود پس از رويگردانى از ايمان بعذاب و صاعقه كشنده ترسانده شدند، صاعقه عرفا بآتش‌هايى گفته ميشود كه از آسمان فرود ميآيد و همه چيز را ميسوزاند.

(إِذْ جاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ‌) اذ متعلّق است، به (صاعقه) و تقدير چنين است (نزلت بهم حين اتتهم الرّسل) يعنى:

صاعقه‌اى كه بهنگام آمدن رسولان از هر سو بر آنان نازل شد.

از ابن عبّاس درباره (مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ‌) رسيده است كه‌