و بدون آنكه مستقيما با آنان سخنانى بگويد آنان را امر و نهى ميكند، و اين معنى براى وحى بر خلاف آن معنى اوّلى است كه براى آيه بيان شده است، زيرا معنى اوّلى آگاهى خاطره بود و در آن گفتار صراحتى نيست اين معنى از على و جبائى بود.

زجاج ميگويد: معنى اين آيه اينست كه سخن خدا براى بشر يا بوسيله الهام است، كه مطالبى را به آنان الهام ميفرمايد، يا بوسيله اداى كلماتى است از پس پرده، همانگونه كه با حضرت موسى (ع) تكلم فرمود، يا بوسيله رسالت فرشته‌اى است كه بسوى آنان مى‌آيد، و به شخصى كه مأموريت و رسالت برايش دارد بفرمان خدا آنچه را كه خدا خواسته است بر او وحى ميكند.

((إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ)) كه او بزرگتر از آنست كه با چشم سر ديده شود، و در تمامى كارهايشان حكيم است.

((وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا)) يعنى: همانگونه كه به پيامبران پيش از تو وحى نموديم، بر تو نيز وحى كرديم، و بفرمان خود قرآن را كه روح بخش و حياتبخش است بر تو وحى نموديم، و اين معنى از قتاده و جبائى و ديگران نقل شده است.

سدى گويد: منظور از(رُوحاً مِنْ أَمْرِنا) روح القدس است.

و از حضرت باقر و حضرت صادق (ع) روايت شده است كه (منظور از اين روح فرشته‌اى است كه از جبرئيل و ميكائيل بزرگتر است كه همراه رسول خدا 6 بوده است، و پس از رسول خدا 6 اين فرشته به آسمان بالا نرفته، و همراه ما نيز هست‌[1].

[1] اصول كافى مترجم مصطفوى جلد 2 صفحه 18 حديث 2.