اعراب آيات:

جمله‌(ذلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ) تقديرش يبشر اللَّه به عباده بوده اول باء و سپس هاء از آن حذف شده است.

و نيز جايز است الّذي در اين جمله حكم ماء مصدريه داشته باشد كه معنى چنين خواهد شد: اينست بشير خداوند نسبت به بندگانش.

و جمله‌( وَ يَمْحُ اللَّهُ الْباطِلَ‌) معطوف بريختم نيست، زيرا محو باطل واجب است و مشروط بشرطى نيست.

معنى آيات:

پس از آنكه خداوند خبر داد كه هر كس باعمال خود هدفش دنيا باشد از پاداش آخرت بهره‌اى ندارد، فرمود:

((أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ)) يعنى: بلكه اين كافران در كارهايى كه انجام ميدهند شريكانى دارند.

((شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ)) يعنى: شريكان جرمشان براى آنان دينى غير از دين اسلام ساختند، بى‌آنكه فرمانى از طرف خدا صادر شده باشد، يا اجازه‌اى براى اين كار داشته باشند.

(وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ)) اگر نبود كه خداوند قرار بر تأخير عذاب اين امت تا روز قيامت گذاشته است، آنان كه ترا تكذيب ميكنند زودتر در دنيا بحسابشان ميرسيديم.

((وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ)) آن ستمگران كه ترا تكذيب ميكنند در آخرت عذابى دردناك در پيش خواهند داشت.

((تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ)) ستمگران را خواهى‌