ديد از گناهانى كه انجام داده‌اند و عقابى كه استحقاق آن را دارند سخت بيمناك ميباشند، در حالى كه ترس از اين عقاب براى آنان سودى نخواهد داشت زيرا بترسند يا نترسند عذاب دامنگيرشان خواهد شد.

((وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِي رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ)) روضه عبارتست از زمين چمنزار كه گياهان خوبى دارد، و جنت هم زمينى است كه داراى درختان بسيار باشد.

((لَهُمْ ما يَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ)) يعنى: روز قيامت كه در آن اختيار امر و نهى را كسى غير از پروردگارشان ندارد هر چه بخواهند و هر چه ميل داشته باشند به آنان خواهند داد، در اين آيه‌(عِنْدَ رَبِّهِمْ) دلالت بر قرب مسافت ندارد زيرا دورى و نزديكى جزء صفات اجسام است.

بعضى هم گفته‌اند(عِنْدَ رَبِّهِمْ) يعنى در حكومت پروردگارشان هر چه بخواهند به آنان دست خواهند يافت.

((ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ)) يعنى اين پاداش ابدى فضل عظيمى است از جانب پروردگار «و بدون اينكه بندگان استحقاق آن را داشته باشند خداوند بآنان تفضّل فرموده است» زيرا در مقابل اعمالى اندك در مدتى كوتاه بنعمتى هميشگى و زوال ناپذير دست يافته‌اند، سپس ميفرمايد:

((ذلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ)) يعنى:

اين فضل بزرگ است كه خداوند بوسيله آن به بندگان با ايمان خود بشارت ميدهد تا در دنيا براى رسيدن به آن دقيقه شمارى كنند، و با بى‌صبرى در انتظار آن باشند.

هر كس شين «يبشر» را مشدد خوانده است منظورش مبالغه در بشارتهاى‌