[سوره الصافات (37): آيات 171 تا 182]

(وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171) إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (172) وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ (173) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ (174) وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175))

(أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ (176) فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ (177) وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ (178) وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179) سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180))

(وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ (182))

ترجمه:

و هر آينه به حقيقت سبقت گرفت كلمه ما به بندگان مرسل ما. بدرستى كه آنان همانا ايشانند يارى شدگان. و بدرستى كه لشكريان ما همانا ايشانند غلبه كنندگان. پس روى گردان از ايشان تا هنگامى. و بنگر به ايشان پس به زودى مى‌نگرند. پس آيا به عذاب ما عجله مى‌كنند. پس گاهى كه نازل شد به ساحت ايشان، پس بد باشد بامداد بيم شدگان. و روى بگردان از ايشان تا هنگامى. و بنگر بزودى بنگرند. منزه است پروردگارت، پروردگار عزت از آنچه وصف مى‌كنند. و سلام بر مرسلان. و ستايش مر خداوند را پروردگار جهانيان.