تفسير:

اينكه خداوند قسم ياد كرده و مى‌گويد:

(وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ‌) (و هر آينه به حقيقت سبقت گرفت كلمه ما بر بندگان مرسل ما) يعنى سبقت گرفت وعده ما بر بندگانى كه به سوى خلق فرستاديمشان.

(إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ‌) (بدرستى كه ايشان همانا يارى شدگانند) يعنى با قهر و غلبه و حجتهاى ظاهر بر دشمنانشان در دنيا و آخرت يارى شوند.

و برخى گفته‌اند: سبقت گرفت كلمه ما به سعادت بر ايشان و سپس شروع كرده و فرمود: همانا رسولان، ايشانند يارى شدگان. لفظ لام در (لهم) براى تأكيد است.

گفته شده كه منظور از (كلمه) اين جمله است كه خداوند مى‌گويد:( (كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي))، «نوشت خدا كه پيروز مى‌شوم من و رسولانم- مجادله- 21» و اين كه خداوند كلمه را به جاى يك جمله به كار برده به اين جهت است كه معانى بعضى از اين جمله با معانى ديگرش پيوسته و به صورت يك خبر و يك قصه در آمده است.

«حسن» گويد: مراد از نصرت در اين آيه، يارى در جنگ است چه اين كه هيچ پيغمبرى تا كنون در جنگ مغلوب نگشته كه كشته شود و كشته شدن آنان يا از راه نيرنگ و يا از راه ديگرى غير از جنگ بوده است و اگر پيغمبرى بميرد و غالب نشود مسلما پس از او قومش بر دشمن غلبه مى‌كنند پس در اين صورت نصرت او عبارت از نصرت قوم او مى‌باشد.

سدى گفته است: مراد از نصرت، يارى و نصرت در دليل و حجت است.

(وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ‌) (و بدرستى كه لشكريان ما همانا ايشانند غلبه كنندگان)