دعاى خود چيزى به دست نخواهد آورد، و اين جمله را فرعون از روى جبر و پرخاش و بى‌باكى به زبان آورد.

(إِنِّي أَخافُ أَنْ يُبَدِّلَ دِينَكُمْ‌) (و من مى‌ترسم كه دگرگون كند دين شما را) كه خدايى من است اگر او را نكشم‌( أَوْ أَنْ يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسادَ) (و اينكه ظاهر كند در زمين فساد را) به اينكه قوم او پيرويش كنند و ما ناچار خواهيم بود كه با ايشان به جنگ پردازيم و اين انگيزه نابودى شهرها خواهد شد و بدين صورت فساد ظاهر خواهد گشت.

«قتاده» گفته منظور از فساد در نزد فرعون عمل كردن به طاعت خداوند بود.

و چون فرعون اين سخنان را گفت، موسى به پروردگارش پناه برد كه:

(وَ قالَ مُوسى‌ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ‌) (و موسى گفت من پناه مى‌برم به پروردگارم و پروردگار شما از هر متكبرى كه ايمان نياورد به روز حساب) يعنى من اعتصام مى‌جويم به پروردگار خود كه مرا آفريد و پروردگار شما كه شما را آفريد از شرّ هر كسى كه بر خداوند تكبر كرده و از فرمانبردارى او سرپيچى كند و روز قيامت را تصديق نكند تا خداوند از شرّ او مرا نگهدارد، و چون فرعون تصميم قتل موسى را گرفت يكى از درباريان او كه مرد با ايمانى بود وى را موعظه كرد:

(وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمانَهُ‌) (و مرد مؤمنى از آل فرعون كه ايمان خود را پوشيده مى‌داشت گفت) كه بر وجه تقيه ايمانش را در سينه‌اش پنهان مى‌داشت.

(حديث تقيه)

امام صادق (ع) فرمود:

(التقية من دينى و دين آبائى و لا دين لمن لا تقية له و التقية ترس اللَّه فى الارض لان مؤمن آل فرعون لو اظهر الاسلام لقتل)

«تقيه (كار بدون گرفتارى و حركت بدون سقوط و مبارزه بدون نابودى)