رفع حرف آخر خوانده‌اند و مقصود اين مى‌شود كه به جاى دين، فساد ظاهر مى‌شود.

3- «حفص» و «يعقوب»، (او ان يظهر الفساد) به ضم (يا) و نصب (دال) قرائت كرده و ديگران (او ان يظهر الفساد) به رفع (دال) قرائت كرده‌اند.

عذت- اهل كوفه غير از «عاصم» و «ابو عمرو» و «اسماعيل» از «نافع» و «ابو جعفر»، (عذت) بدون ادغام خوانده و در سوره (دخان) آيه (20) به ادغام (ذال) قرائت كرده‌اند اما ادغام كردن در (عذت) نيكوست كه دو حرف با هم متقارب و نزديكند و اظهار نيز نيكوست چون (ذال) از سنخ (تا) نيست و غير از اهل كوفه در همه جا (عذت) با اظهار خوانده‌اند.

[تفسير]

فرازى ديگر از داستان موسى‌

تفسير:

(وَ قالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسى‌) (و فرعون گفت واگذاريد مرا تا بكشم موسى را) يعنى به قوم خود گفت مرا ترك كنيد تا موسى را به قتل برسانم. از اين جمله استفاده مى‌شود كه از افراد خاص فرعون كسانى بودند كه از روى مشورت و اشاره به فرعون مى‌گفتند كه موسى را نكش و مى‌ترسانيدند از اين كه خداى خود را بخواند و باعث هلاكت فرعون شود و لذا فرعون گفت:

(وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ‌) (و بخواند پروردگارش را) يعنى هم چنان كه مردم مى‌گويند.

و برخى گفته‌اند، از اين جهت از قتل موسى جلوگيرى كردند كه گفتند: او ساحر است اگر پيش از ظاهر شدن حجت از او، او را به قتل برسانى شبهه‌اى را تقويت خواهى كرد بلكه (قالوا ارجه و اخاه و ارسل فى المدائن حاشرين) «گفتند بگذار او و برادرش را و بفرست در شهرها گرد آورندگانى- اعراف- 111»، و معنى (لْيَدْعُ رَبَّهُ‌) اين است كه بگوئيد براى او بخواند پروردگارش را و براى سلامت جان خود از كشته شدن به او استعانت جويد كه او از اين‌