[سوره غافر (40): آيات 18 تا 20]

(وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمِينَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لا شَفِيعٍ يُطاعُ (18) يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ (19) وَ اللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَقْضُونَ بِشَيْ‌ءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (20))

ترجمه:

و بترسان ايشان را از روز نزديك، زمانى كه دلها نزد گلوگاه است، خشم فرو برنده باشند، نيست براى ستمكاران دوستى و نه شفاعت كننده‌اى كه اطاعت شود. مى‌داند خيانت چشمها را و آنچه در سينه‌ها پنهان است. و خداوند حكم كند به حق و آنان كه مى‌خوانند غير از او را حكم نمى‌كنند به چيزى، همانا خداوند شنوا و بينا است.

قرائت:

يدعون- «نافع» و «هشام» از «ابن عامر» (تدعون) به (تا) قرائت كرده و گفته‌اند كه تقدير چنين است كه: (اى محمد بگو بر ايشان آن كه را به غير از خدا مى‌خوانيد).

و ديگران (يدعون) به (يا) خوانده و گفته‌اند مراد، إخبار از افراد غايب است.

شرح لغات:

آزفه- به معنى چيز نزديك است، گفته مى‌شود (ازف الامر) يعنى نزديك‌