خرد. بگو اى بندگان من كه ايمان آورديد پرهيز كنيد پروردگارتان را، براى آنان كه نيكى كردند در اين دنيا، نيكى است و زمين خدا وسيع است همانا داده مى‌شوند شكيبايان مزدشان را بدون حساب.

قرائت‌

يرضه- ابو عمرو در روايت اوقيه و ابى شعيب سوسى و ابو عمرو دورى از يزيدى و از حمزه در روايت عجلى كلمه (يرضه لكم) به سكون (ها) قرائت كرده- اند و ابن كثير و ابن عامر و كسايى و خلف و نافع به روايت اسماعيل، و ابو بكر به روايت برجمى كلمه (يرضه) را به ضم (ها) ى اشباع شده، قرائت كرده‌اند.

«ابو على» گويد: حجت آن كه (يرضه) را به ضمه، (ها) خوانده و (واو) را بآن ملحق كرده است كه ما قبل واو متحرك است و بمنزله (ضربهوا) ميباشد ولى آنان كه به ضمه (ها) بدون الحاق واو قرائت كرده‌اند حجتشان اين است كه الف محذوف به خاطر جزم و سكون است و در اين جا لزومى براى حذف نيست چه اين كه كلمه اگر منصوب يا مرفوع باشد الف بازگشته و ثابت مى‌ماند، پس چون الف ثابت شد نيكو اين است كه واو الحاق نگردد مثل قول خداوند (القى موسى عصاه) چه اگر با تخفيف (ها) واو ملحق شود مانند جمع ميان دو ساكن خواهد بود.

آن كه (ها) را به سكون خوانده گمان كرده است كه اين خود لغتى مى‌باشد.

ام هو قانت- ابن كثير و نافع و حمزه كلمه ياد شده را به تخفيف ميم قرار كرده و ديگران همه به تشديد ميم خوانده‌اند.

در كلمه فوق دو صورت بيش نيست:

اول- كه مقصود چنين باشد (الجاهد الكافر خير ام من هو قانت) كه بر جمله محذوف اين جمله دلالت مى‌كند (هل يستوى الذين يعلمون ...) دوم- مقصود چنين است (قل امّن هو قانت كغيره) در اين صورت خبر محذوف خواهد بود.