(قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ‌) (گفت من بهتر از او بودم، آفريدى مرا از آتش و آفريدى او را از گل)، شيطان با اين سخن آتش را بالاتر از گل قرار داد.

(قالَ فَاخْرُجْ مِنْها) (گفت بيرون شو از آن) يعنى از بهشت.

(فَإِنَّكَ رَجِيمٌ‌) (پس همانا تو رانده شده‌اى) يعنى طرد و دور شده‌اى.

(وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلى‌ يَوْمِ الدِّينِ قالَ‌) (و همانا بر تو باد لعنت من تا روز جزاء، گفت) شيطان در اين هنگام‌( رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ‌) (پروردگار من: مهلت بده مرا تا روزى كه برانگيخته شوند) يعنى كار و آزادى مرا تأخير بينداز تا روزى كه مردم براى حساب محشور شوند كه آن روز قيامت است.

(قالَ‌) (گفت) خداوند متعال به ابليس.

(فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ‌) (تو از مهلت داده شدگانى) يعنى از تأخير افتادگان مى‌باشى.

(إِلى‌ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ‌) (تا روز وقت معلوم) كه تفسير اين جملات را در گذشته بيان داشتيم.

(قالَ‌) (گفت) ابليس،( فَبِعِزَّتِكَ‌) (سوگند به عزت تو) يعنى قسم مى‌خورم به قدرت تو كه بر همه مخلوقات قاهر گشته‌اى.

(لَأُغْوِيَنَّهُمْ‌) (هر آينه گمراه مى‌كنم آنان را) يعنى بنى آدم را همگى.

(أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ‌) (همه را مگر بندگان تو از ايشان كه خالص شدگانند) يعنى ايشان را به سوى گمراهى خوانده و قبائح را بر آنان مى‌آرايم مگر بندگانت كه خالصشان گرداندى و برگزيدى و نگاهشان داشتى، پس مرا بر ايشان راهى نيست‌

.