نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 20 صفحه : 490
و شتاب كردنست، و مهرع بمعناى حريص است.
تفسير:
آن گاه خداوند سبحان تمام حكايت را از قول اهل بهشت فرمود:
(لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ)
يعنى براى مثل اين ثواب و رستگارى و نجات از مهالك قيامت هر آينه بايد عمل كنند در
دار دنيا عمل كنندگان و بعضى گفتهاند: كه اين از قول خداى تعالى است، يعنى براى
مثل اين نعمتى كه ما آن را ذكر كرديم و آن از قول خدا:
(لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ) است تا( بَيْضٌ مَكْنُونٌ) پس هر آينه بايد عمل كنند
عمل كنندگان، اين ترغيب در طلب ثواب است بسبب طاعت، يعنى كسى كه ميخواهد اينكه عمل
كند براى نفعى كه اميد آن را دارد، پس هر آينه عمل كند براى اين سود و نفع بزرگ.
(أَ ذلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ) زجاج گويد: آيا اينست كه آنچه را كه ما ياد نموديم آن را از پذيرايى
اهل بهشت و آنچه براى ايشان آماده شده بهتر است، در باب خوراكىهايى كه تقويت بدن
ميشود با آن و با آن امكان اقامت و ماندن است، يا خوراكىهاى اهل آتش در آتش.
و بعضى گفتهاند: آيا سبب اينكه مؤدى بخير و سعادت ميشود بهتر است يا
بسبب اينكه منجر بآتش ميگردد، براى آنكه در زقوم خيرى نيست و بعضى گفتهاند:
البتّه اين كلام درست است براى آنكه وقتى كارى كردند كه منجر و كشيده بآن شد، پس
مثل آنست كه گويند در آن خير است.
و بعضى گفتهاند: فقط" خير" را بر طريق مقابله فرموده، پس
آن مثل قول اوست:(" أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ
أَحْسَنُ مَقِيلًا")[1] اصحاب