مصدر اوست.

تفسير:

سپس خداوند سبحان خبر داد از قدرت و توان خودش بر هلاك كردن اين كفّارى كه انكار كردند وحدانيت و يكتايى او را، پس فرمود:

(وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَلى‌ أَعْيُنِهِمْ‌) و اگر ما ميخواستيم. ابن عباس گويد:

هر آينه كور ميگردانيم ايشان را از هدايت. حسن و قتاده و جبائى گويند:

يعنى ما ايشان را نابينا واگذار نموديم تا در ترديد و شك بمانند و با اين حال رفت و آمد كنند( فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ) يعنى پس طلب كردند راه حق را و حال آنكه از آن نابينا شدند.

(فَأَنَّى يُبْصِرُونَ‌) ابن عباس گويد: پس چگونه ميبينيد. و بعضى گفته اند: يعنى پس طلب نجات و پيشى گرفتن بسوى آن را نمودند و حال آنكه بينشى براى ايشان نيست، پس چگونه مى‌بينند و حال آنكه ما ايشان را نابينا كرديم. و بعضى گويند: طلب راه براى رفتن بمنازلشان نمودند، پس راه بآن نيافتند.

(وَ لَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَلى‌ مَكانَتِهِمْ‌) و اگر ميخواستيم هر آينه ايشان را بر جايگاههايشان كه در آن نشسته بودند مسخ ميكرديم يعنى و اگر ميخواستيم هر آينه ايشان را عذاب ميكرديم بنوعى ديگر از عذاب، پس آنها را در منازلشان مسخ بصورت بوزينه و خوك مينموديم، و مكانه، و مكان در معنى يكى است.

و بعضى گفته‌اند: يعنى و اگر ميخواستيم هر آينه ايشان را در منازلشان سنگ مينموديم كه در آن ارواحشان نباشد.

(فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ‌) يعنى پس توانايى رفتن و آمدن‌