70- تا بدان هر كه را كه (دل) زنده باشد بيم دهد و تا وعيد و عذاب بر كافران ثابت شود.

قرائت:

ابو بكر تنهايى (مكاناتهم) جمع قرائت كرده و باقى از قاريان مفرد خوانده اند و بتحقيق قبلا گذشت، و عاصم و حمزه و سهل" ننكّسه" بضم نون اوّل و فتحه نون دوّم و كسره كاف و تشديد آن خوانده‌اند و باقى از قاريان بضمّه كاف و تخفيف آن خوانده‌اند و اهل مدينه و شام و يعقوب و سهل لتنذر با تاء خوانده و باقى با ياء خوانده‌اند.

دليل:

گفته ميشود: نكسته و نكّسته و انكسته مثل رددت جز اينكه تشديد براى كثرت و تخفيف احتمال قليل و كثير كمى و زيادى دارد و كسى كه (لتنذر) با تاء خوانده پس آن را خطاب به پيامبر 6 دانسته و آنكه با ياء خوانده قرآن را اراده كرده و ممكن است كه اراده كند انذار خدا را.

لغت:

الطمس: نابود كردن چيز است تا آنجا كه اثرش برود، پس طمس بر چشم مثل طمس بر كتاب است و مانند آنست طمس بر مال، و آن تلف شدن و از بين رفتن آنست، تا آنكه هيچ از آن نماند و اعمى مطموس است و طميس آنست كه شكافى كه ميان دو پلك است برود و صاف شود، و مسخ دگرگونى صورت است به صورت حيوان زشتى چنانچه قومى بصورت بوزينه و خوك مسخ شدند.

اعراب:

" انّى" در موضع نصب است بنا بر حاليت از (يبصرون) يا بنا بر آنكه در معناى‌