و بعضى گفته‌اند: ذريّه اطفال و زنان و الفلك كشتى‌هاى جارى در درياهاست و ذريّه را اختصاص بحمل در كشتى نمود براى ضعف و ناتوانى آنها و براى آنكه نيرو و توانى براى سفر نيست مانند نيروى مردها، پس خدا كشتى را براى ايشان تسخير نمود تا آنكه ممكن شود حمل در دريا و شتر را نيز مسخر فرمود تا آنكه ممكن شود حمل و سفر در خشكى گويند ميگويد فلانى مرا حمل نمود هر گاه او را ببخشند چيزى كه او را حمل كند و بر دارد يا رهنمايى كند او را بچيزى كه حمل ميكند بر آن. شاعرى گويد:

آيا جوانمردى نيست كه نزد او دو كفش و دم پايى باشد كه مرا بر آن حمل كند بدرستى كه من پير ناتوانى بر مسافرت هستم، شاهد بيت يحملنى است كه بمعناى عطا كردن است.

(وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ‌) ابن عباس و غير او گويند: يعنى و آفريديم براى ايشان از مثل كشتى نوح كشتيهايى كه بر آن سوار شوند چنانچه نوح سوار شد يعنى كشتيهايى كه بعد از كشتى نوح ساخته شد مثل آن و بر صورت، و شكل آن بود.

مجاهد گويد: مقصود از آن شتر است و آن كشتى خشكى و صحراء است.

جبائى گويد: مثل كشتى از جنبنده‌ها مانند شتر و گاو و الاغ.

(وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ‌) يعنى و اگر ميخواستيم وقتى كه در كشتى سوارشان كرديم غرقشان مينموديم به وزيدن بادها و حركت موجها( فَلا صَرِيخَ لَهُمْ‌) يعنى دادرسى برايشان نيست،( وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ‌) يعنى وقتى ما اراده كرديم كه غرقشان كنيم خلاصى براى ايشان نيست‌( إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ‌)