در حالى كه قوم او زنده بودند و وقتى نعيم قبر جايز است عذاب قبر هم جايز است براى آنكه خلاف در آن دو يكى است، آنكه نعيم قبر را قبول دارد عذاب قبر را هم قبول دارد، و آنكه آن را منكر است اين را هم منكر است.

(و ماء) در قول او( بِما غَفَرَ لِي رَبِّي‌) مصدريه است، و معنى بمغفرة اللَّه لى است و ممكنست كه معنايش بالذى غفر لى ربّى، بآنچنان چيزى كه بخشيد مرا بسبب آن پروردگارم، پس ما اسم موصول ميباشد و ممكن است كه معنايش باى شي‌ء غفر لى ربى به چه چيزى مرا پروردگارم بخشيد، پس ما استفهاميه ميباشد، گفته ميشود علمت بما صنعت هذا، دانستم بچه چيزى اين كار را كردى با اثبات الف و بم صنعت هذا بحذف الف جز آنكه حذف الف در اين معنى بهتر است، سپس خداوند حكايت نمود آنچه را كه نازل بقومش نمود از عذاب و بدبختى و گفت:

(وَ ما أَنْزَلْنا عَلى‌ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ‌) و ما نازل نكرديم بر قوم او از بعد از كشته شدن يا بعد از بالا بردن‌( مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ) لشكرى از آسمان يعنى فرشتگان يعنى يارى نكرديم از ايشان بلشگرى از آسمان و نازل نكرديم براى نابودى ايشان از بعد از كشتنشان رسولان را لشكرى از آسمان كه با آنها پيكار و مبارزه كنند و آنها را بكشند.

(وَ ما كُنَّا مُنْزِلِينَ‌) يعنى و ما نبوديم كه نازل كنيم آنها را بر امّتها وقتى هلاكشان كرديم.

مجاهد و حسن گويند: يعنى و ما نازل نكرديم بر قوم او بعد از او پيامى از آسمان كه خدا رسالت را از ايشان قطع نمود هنگامى كه رسولان را كشتند و مقصود اينست كه لشكر همان فرشتگان وحى هستند كه بر پيامبران نازل ميشوند