و گفت بشنويد اين را از من تا براى من شهادت دهد نزد خداى تعالى گويد:

پس چون قومش اين جمله را از او شنيدند او را چنان پايمال كردند تا مرد پس خدا او را داخل بهشت نمود و او در آنجا زنده و مرزوق است.

(قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ) و پس از شهادت باو گفته شد داخل بهشت شو قتاده گويد: او را سنگسار كردند تا او را كشتند.

حسن و مجاهد گويند: چون مردم عازم شدند كه او را بكشند خدا او را به سوى خود بالا برد، پس او در بهشت زنده است و نمى‌ميرد مگر بفناء دنيا و نابودى بهشت و گويند، كه بهشتى كه حبيب داخل آن شده نابوديش جايز و ممكن است.

و گفته شده، كه ايشان او را كشته لكن خداوند سبحان او را زنده و داخل بهشت نمود، پس چون داخل بهشت شد( قالَ يا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ بِما غَفَرَ لِي رَبِّي‌) يعنى آرزو كرد و گفت اى كاش قوم من ميدانستند براى چه خداى تعالى او را مغفرت و ثواب فراوان داد تا ايشان هم رغبت و ميل پيدا كنند بمثل آن و ايمان بياورند تا با آن ثواب و آمرزش برسند، و در تفسير ثعلبى به اسنادش از عبد الرحمن بن ابى ليلى از پدرش از پيامبر 6 روايت شده كه فرمود سبقت گيرندگان امّت سه نفرند كه يك چشم هم زدن كافر نشدند:

1- على بن ابى طالب (ع) 2- صاحب يس 3- مؤمن آل فرعون پس ايشان صدّيقون راستگويانند و على 7 از آنها برتر و بالاتر است.

(وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ‌) يعنى قرار داد مرا از داخل شوندگان به بهشت و احترام و اكرام بخشيدن منزلت و مقام بلند است بر وجه تكريم و بزرگداشت، و در اين دلالت است بر نعمتهاى قبر براى آنكه اين جمله را گفت‌