(إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ‌) يعنى نيستيد مگر دروغگويان در آنچه ميپنداريد و معتقد بودند كه هر كس كه مانند ايشان باشد از جهت بشريّت صلاح نيست كه پيغمبر باشد و از خاطر ايشان رفته بود كه خداوند متعال هر كس را كه بخواهد براى رسالتش اختيار ميكند و اينكه ميداند از حال اين گروه صلاحيّت ايشان را براى پيامبرى و تحمّل زحمات و سختيهاى آن ...

(قالُوا رَبُّنا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ‌) آنها گفتند پروردگار ما ميداند كه ما فرستادگان اوئيم بسوى شما و البتّه اين مطلب را بعد از اقامه دليل و برهان بسبب ظهور معجزه گفتند، پس قبول نكردند و وجه احتجاج باين قول اين است كه ايشان آنها را ملزم كردند باين كه تأمل كنند در معجزات ايشان تا بدانند كه آنها راستگويان بر خدا هستند، پس در اين تحذير سختى است.

(وَ ما عَلَيْنا إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ‌) يعنى لازم نيست بر ما جز اداء رسالت و تبليغ ظاهر.

و بعضى گفته‌اند: يعنى و بر ما نيست كه شما را تحميل كنيم برايمان زيرا كه ما توان آن را نداريم.

((قالُوا)) يعنى و اين كفّار در پاسخ پيامبران موقعى كه عاجز شدند از ايراد شبهه و عدول كردند از تأمل در معجزه و گفتند( إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ‌) البتّه ما بشما فال بد ميزنيم‌( لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا) اگر خوددارى نكنيد از آنچه دعوت ميكنيد از رسالت‌( لَنَرْجُمَنَّكُمْ‌) قتاده گويد: يعنى هر آينه شما را سنگ سار ميكنيم، و مجاهد گويد: يعنى هر آينه شما را دشنام مى‌گوييم و سبّ مينمائيم‌( وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ قالُوا) و هر آينه بشما خواهد رسيد از ما عذاب دردناكى پيامبران گفتند( طائِرُكُمْ مَعَكُمْ‌) يعنى فال بد شما تمامش با خود