شماست با قامت و پايدارى شما بر كفر بخداى تعالى، و امّا فرا خواندن بسوى توحيد و عبادت خداى تعالى پس در آن نهايت بركت و خير و خوشبختى است و در آن بدبختى نيست.

و ابى عبيده و مبرّد گفته‌اند: يعنى فال بد شما حظ و نصيب شماست، از خير و شر.

(أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ‌) يعنى اگر ياد آور شويد و اين جمله را گفتيد؟

و بعضى گفته‌اند: يعنى اگر ياد آور شديم شما را ما را تهديد ميكنيد و آن مثل اول است، و بعضى گفته‌اند: يعنى اگر فكر و انديشه نموديد خواهيد شناخت صحّت آنچه براى شما گفتيم.

(بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ‌) يعنى در ما چيزى كه موجب بدبختى و فال بد زدن باشد نيست و لكن شما از حدّ تجاوز كرده‌ايد در تكذيب رسولان و معصيت و اسراف بمعناى افساد كردن و تجاوز از حد است و سرف بمعناى فساد است طرفه گويد:

يعنى بدرستى كه مردى بد دل سب و ناسزا گفتن بمن را شيرين و گوارا ميداند( وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى‌) ابن عباس و جماعتى از مفسرين گويند: و آمد مردى از انتها و دورترين نقاط شهر كه نامش حبيب نجّار بود و او در موقع ورود رسولان بده ايمان آورده بود بآنها و منزلش نزديكى دورترين دروازه‌اى از دروازه‌هاى شهر بود، پس چون شنيد كه قوم او تكذيب پيامبران نموده و عازم كشتن آنها هستند، آمد در حالى كه سخت ميدويد( قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ‌) گفت اى قوم من پيروى كنيد پيامبرانى‌