از حضرت باقر و حضرت صادق 8 روايت شده كه فرمودند آن آيه مخصوص ما خاندانست و ما را قصد نموده است، و اين نزديكترين اقوال و گفته‌هاست، براى آنكه ايشان شايسته‌ترين و سزاوارترين مردمند كه توصيف باصطفاء و اجتباء و برگزيدگى و وارث علم پيغمبران شوند، زيرا ايشان متعبّد و پايبند بحفظ قرآن و بيان حقايق آن بوده و عارف بحقايق و محكمات و متشابهات آن ميباشند،

(فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ‌) پس برخى از ايشان ستمكار بخود و بعضى از ايشان معتدل و ميانه‌رو و برخى از ايشان پيشى گيرنده در كارهاى خيرند.

مقصود از اين سه طايفه چه كسانيست؟

مفسّرين و دانشمندان درباره ضمير در منهم اختلاف كرده‌اند كه بچه كسى برميگردد، بر دو قول ...

1- اينكه برميگردد بعباد و تقديرش (فمن العباد ظالم لنفسه) پس برخى از بندگان بخود ستمكار است و مثل اين از ابن عباس و حسن و قتاده روايت شده و سيد مرتضى قدس اللَّه سره، از اصحاب ما هم همين را اختيار كرده است، گويد، و دليل در آن اينكه چون ارث بردن را متعلّق كرد بكسانى كه بر گزيده از بندگانش بيان كرد در تعقيب آن كه فقط وراثت كتاب متعلّق به بعضى از بندگانست نه بعضى ديگر براى آنكه در ميان ايشان كسيست كه ستم كار بخويش است، و كسيست كه معتدل است، و كسيست كه پيشى و سبقت به كارهاى خوب ميگيرد.

2- ضمير برميگردد به برگزيدگان از بندگان خدا، و اين از بيشتر مفسّرين است.