شكست و او غش كرد و بر زمين افتاد، پس بعد از اين هيچكس جرئت نكرد كه بالاى آن كرسى رود.

حسن گويد: در آن روز تصوير و نقّاشى حرام نبود و آن در شريعت پيامبر ما 6 حرام شد، براى آنكه فرمودند

" لعن اللَّه المصوّرين"

لعنت خدا بر صورتگران و تصويركشان و جايز است كه اين در زمانى مكروه و در زمان ديگرى مباح باشد و خداوند سبحان در قرآن بيان فرمود كه مسيح عيسى بن مريم (ع) بامر خدا صورتى از گل ميساخت مانند پرنده.

و ابن عباس گويد: شياطين صورت پيامبران و بندگان را در مساجد بيت المقدس ميساختند تا مردم بايشان اقتدا و تأسى نمايند.

و از حضرت صادق 7: روايت شده كه فرمود قسم بخدا كه آنها تمثال مردان و زنان نبود بلكه درخت و مانند آن بود[1].

[1]- مترجم گويد: شيخنا الانصارى در مكاسب محرّمه فرمودند صورتهايى كه داراى جسم است يعنى مجسمه‌هايى كه صاحب روح هستند مثل انسان و حيوان و پرنده باتفاق حرام است، و لكن ابو على طبرسى صاحب تفسير در سوره بقره در تفسير گوساله سامرى قائل بعدم حرمت شده و گفته چيزى كه بعنوان عبادت و پرستش مانند بتهاى بت پرستان ميسازند حرام است و شكى در عدم حرمت نگهدارى آن نيست بلكه خريد و فروش آن جايز نيست، زيرا از سيره مكشوفه از اخبار بسيارى معلوم ميشود وجود اين صورتها در خانه‌هاى مسلمين بدون انكار كننده‌اى اگرچه نماز خواندن در اطاقى كه در آن تصوير است مكروه است و پامال كردن آنها كراهتى ندارد مثل قاليها و فرشهاى مصوّر و جواز بقاء آن با حرمت بافتن و ساختن آن جدّا بعيد است اگرچه ممكن است، و احتياط ترك صورت سازى و مجسّمه سازى است براى شبهه اجماع در حرمت و كراهت ماسواى آن از جاندارها و حمل كردن روايات منع را بر كراهت و بيشتر علماء هم همين نظر را دارند چنانچه در مفتاح الكرامه است.