((وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ)) يعنى ظرفهايى مانند حوضهاى بزرگى كه آب در آن ميريزند و جمع ميكنند، و حضرت سليمان 7 براى ارتش خود در اين پاتيل‌ها و حوض‌ها غذا آماده مينمود زيرا ممكن نبود براى او كه آنها را در پياله‌ها و كاسه‌هاى معمولى مردم غذا دهد، براى زيادى آنها.

و بعضى گفته‌اند: كه در اطراف هر پاتيل و يكى از آن كاسه‌هاى بزرگ هزار نفر جمع شده و در پيش روى سليمان غذا ميخوردند.

(وَ قُدُورٍ راسِياتٍ‌) قتاده گويد: يعنى ديگهاى بزرگى كه ثابت بود و از جاى خود براى بزرگيشان برداشته نميشدند و آنها در يمن بود.

و بعضى گفته‌اند: آنها مانند كوهى بزرگ بودند كه ارتش سليمان با خودشان حمل ميكردند و حضرت سليمان لشكر خود را اطعام ميكرد، آن گاه خداى سبحان آل داود را ندا كرد و ايشان را فرمان داد تا شكر نعمتهايى كه بر ايشان ارزانى شده از اين نعمتهاى شگفت انگيز بجا آورند براى آنكه نعمت بر سليمان نعمت بر ايشان است، پس فرمود:

(اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُكْراً) مجاهد گويد: يعنى گفتيم اى آل داود براى شكر و سپاس نعمتهايى كه بر شما داده شده عمل بطاعت و عبادت خدا نمائيد، و در اين امر دلالت است بر وجوب شكر نعمت و اينكه شكر طاعت منعم و تعظيم اوست، و در آن نيز اشاره به اينكه براى نزديكان و نزديكى به پيامبران خداى تعالى اثرى است در قرب و نزديكى برضوان خدا چون كه خدا آل داود 7 را مخصوص بامر شكر فرمود.

(وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ) و اندكى از بندگان من شاكرند، و فرق ميان شكور و شاكر اينست كه شكور كسى است كه مكرّر و پيوسته شكر ميكند، و