سعيد بن مسيّب گويد: وقتى سليمان از بناء بيت المقدّس خلاص شد درهاى آن بسته شد و هر كارى سليمان كرد باز نشد تا در دعائش گفت خدايا بنمازهاى پدرم داود قسمت ميدهم كه درهاى مسجد را بروى من باز كن پس درها گشوده شد و سليمان براى آن ده هزار نفر از قاريان بنى اسرائيل قرار داد كه پنجهزار نفر در شب و پنج هزار نفر در روز مشغول قرائت و خواندن تورات و زبور باشند و ساعتى نبود از شب و روز مگر آنكه خدا در آن عبادت ميشد.

(و تماثيل) يعنى صورتهايى از مس و شبه آن و شيشه مرمرى جنّى‌ها درست كردند.

سپس علماء، اختلاف كردند كه آنها چه صورتهايى بودند، بعضى گفتند صورت حيوانات، و ديگران گفتند صورت درندگان چون شير و گرگ و پلنگ و بهائم چون فيل و شتر و امثال آن بود بر كرسى‌ها تا كه هيبت و ترسى از آنها در دلها باشد، پس گفتند كه آنها صورت دو شير در زير كرسى تصوير كردند و صورت دو عقاب بالاى دو ستون و پايه كرسى نصب كردند، پس هر گاه ميخواست سليمان 7 بالاى كرسى رود دو شير دستهاى خود را گسترده و وقتى بالاى كرسى ميرفت دو عقاب بالهاى خود را باز نموده و او را از آفتاب سايبانى ميكردند، و ميگويند اين از كارهايى بود كه هيچكس از- انسانها آن را نميدانست.

پس چون بخت النصر بعد از سليمان بر بنى اسرائيل پيروز نشد و مسجد اقصى را گرفت و خواست بالاى كرسى رود ندانست چگونه سليمان بالا ميرفت پس شيرها دست خود را بلند كرده و چنان بر ساق پاى بخت نصر زدند كه‌