اعراب:

عامل در ظرف از قول خدا( إِذا نَكَحْتُمُ‌) چيزيست كه متعلّق به لكم است و تقديرش اينست اذا انكحتم المؤمنات ثم طلقتموهنّ من قبل ان تمسوهن لم تثبت لكم عليهن عدّة، و گاه كه تزويج كرديد زنان مؤمنه را آن گاه طلاقشان داديد پيش از آنكه آميزش كنيد با آنها ثابت نشود براى شما بر ايشان عده‌اى.

(مِمَّا أَفاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ‌) جار و مجرور در محل نصب بنا بر حاليّت است از ضمير محذوف در قول خدا، و ما ملكت بيمينك يعنى ما ملكته ان وهبت نفسها للنبى جزاء شرط محذوف است تقديرش اينست، ان وهبت نفسها للنبى احللناها له، اگر هبه كرد خودش را به پيغمبر ص ما حلال كرديم بر او و جزاء شرطيه آن اينست،( إِنْ أَرادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَها) (شرط و جزاء متقدم) تقديرش اين است (ان اراد النبى ان يستنكحها او وهبت نفسها له احللناها له) و( أَنْ يَسْتَنْكِحَها) در محل نصب است به اينكه آن مفعول اراد است، خالصه لك نصب است بنا بر حاليت و هاء در آن براى مبالغه است.

تفسير:

آن گاه خداوند سبحان برگشت بذكر زنها و فرمود:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِناتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَ‌) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد هر گاه تزويج كرديد زنان مؤمنه را آن گاه طلاقشان داديد پيش از آنكه دخول كرده باشيد بآنها.

(فَما لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَها) پس براى شما بر آن زنها- نيست عده‌اى كه آن را بعدد استيفاء كنند و بحيض و طهر و سه ماه و ده روز حساب نمايند خداوند سبحان عدّه را ساقط نموده از زن طلاق داده شده‌اى كه با