(وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ ...)- و گفتند خداوند فرزندى اتخاذ نموده منزّه است او.

از اينكه فرزندى اتخاذ نمايد و بطور كلى از تمام زشتيها و پليديها و اوصافى كه با مقام خداوند تناسب ندارد منزّه و مبرّا است.

از طلحة بن عبيد اللَّه روايت شده كه از پيامبر اكرم پرسش نمود: از معناى «سبحانه» پيامبر پاسخ داد: كه او منزّه از هر بدى است.

(بَلْ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...)- بلكه آنچه در آسمانها و زمين است ملك او است.

اين جمله پاسخ از گفتار يهود: «خداوند فرزندى اتخاذ نموده» است يعنى مطلب آن طوريكه يهود معتقدند نيست زيرا كه آنچه در آسمانها و زمين است ملك او است، و فرزند نميتواند مملوك پدر باشد زيرا كه فرزندى و ملكيت در يك جا نميتواند اجتماع پيدا كند پس چگونه ممكن است ملائكه‌اى كه در آسمان و مسيحى كه در زمين است فرزند او باشند، و از اين راه بيان نمود كه مسيح و ديگران بندگان و آفريده- شدگان و مملوكهاى او هستند مانند ديگر موجودات.

و برخى گفته‌اند: معناى جمله اين است: كه هر فعلى در آسمانها و زمين از او است و فعل نميتواند از جنس فاعل باشد در حالى كه فرزند جز از جنس پدر نيست- و مجانست كامل ميان آن دو ثابت است- و از اينرو اگر كسى انسانى را بفرزندى اختيار كند حتماً بايد از جنس همان فرزند باشد- و چون خداوند از جنس بشر نيست پس نميتواند مسيح فرزند او باشد-.

كلّ له قانتون: همه در برابر او فرمانبردارند.

ابن عباس و مجاهد ميگويند معناى «قانتون» فرمانبرداران است.

سدى ميگويد: همه در برابر او روز قيامت فرمانبردارند.

حسن ميگويد: «قانتون» معناى قيام دارد يعنى همه در برابر او بشهادت بندگى قيام خواهند كرد.