(آمَنْتُمْ) «فان آمنوا بما آمنتم» يعنى اگر كفار بآنچه شما مسلمانان ايمان آورده‌ايد ايمان بياورند- بخوانند».

ولى او ظاهراً اين مطلب را بعنوان تفسير ميگفته است و گرنه نزول آيه بهمان ترتيبى است كه مذكور گرديد.

(وَ إِنْ تَوَلَّوْا ...)- يعنى اگر كفار اعراض كردند و بآنچه شما ايمان آورده‌ايد اعتراف نكردند.

(فَإِنَّما هُمْ فِي شِقاقٍ ...)- در اين صورت بدون ترديد آنان در حال شقاق هستند، حضرت صادق 7 «شقاق» را به «كفر» تفسير كرده است يعنى آنها راه كفر را پيش گرفته‌اند و ابن عباس آن را بمعناى مخالفت گرفته است يعنى آنان راه مخالفت با حق را پيش گرفته و بباطل تمسك جسته‌اند، در نتيجه، با خدا مخالفت كرده‌اند ابو عبيده «شقاق» را بمعناى ضلال، و حسن. بمعناى عداوت گرفته است.

(فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ...)- خداوند پيغمبر خود را بكمك و نگاهدارى از شر يهود و نصارى كه با او عداوت و مخالفت ميورزيدند، وعده ميدهد.

اين موضوع دلالت روشنى بر نبوّت و حقانيت پيغمبر اسلام 6 دارد زيرا خداوند او را از آسيب آنها- با اينكه آن همه جدّيت در اين راه بخرج دادند- حفظ كرد.

(وَ هُوَ السَّمِيعُ ...)- خداوند شنونده گفتار آنها.

(الْعَلِيمُ ...)- و باعمالى كه آنها عليه تو انجام ميدهند و نقشه‌هايى كه مى‌كشند و توطئه‌هايى كه مى‌چينند دانا است و همه آنها را عقيم و بى‌نتيجه خواهد كرد

. [سوره البقرة (2): آيه 138]

(صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ (138))

[ترجمه‌]

ايمان و توحيد رنگ آميزى خداست كه فطرتا در وجود ما قرار داده است و كيست كه بهتر از خداوند رنگ‌آميزى كند؟ و ما او را عبادت مى‌كنيم (138)