نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 2 صفحه : 70
او خاضع و در مقابل امر و نهى وى قلباً و
قولًا تسليم ميباشيم». برخى گفتهاند: مراد اين است كه ما جزء مسلمانان هستيم
بدليل گفتار خداوند(إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ
الْإِسْلامُ).
[سوره البقرة (2): آيه 134]
(تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما
كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (134))
[ترجمه]
اينان امّتى بودند كه در گذشتند نتيجه اعمال آنها- نيك يا بد- بآنها
برميگردد و نتيجه اعمال شما نيز بخودتان عايد ميشود و شما هيچگاه مسئول اعمال آنان
نميباشيد (134)
شرح لغات
امّت بچند معنى گفته ميشود:
1- جماعت كه در اين آيه منظور همين معنا است.
2- پيشوا باين معنا است در گفتار خداوند:(إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً)[1]
يعنى ابراهيم پيشوايى بود مطيع خداوند.
[2] مؤلف براى اثبات اين معنا استشهاد باين شعر اعشى كرده است:«
و ان معاوية الأكرمين حسان الوجوه طوال الامم.
يعنى مسلماً طايفه گرامى معاويه داراى صورت نيكو و قامت بلند
هستند.
[3] مؤلف براى اثبات معنا باين شعر نابغة استشهاد كرده است(:
حلفت فلم اترك لنفسى ريبة و هل يأثمن ذو امة و هو طائع يعنى من قسم خوردهام و
براى خود ترديدى باقى نگذاشتهام و آيا صاحب استقامت گناه ميكند و از قسم خود
برميگردد و حال اينكه صاحب استقامت مطيع قسم خود ميباشد.