تفسير:

(وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا ...)- هنگامى كه ابراهيم گفت پروردگارا! اين را يعنى «مكّه» را قرار بده.

(بَلَداً آمِناً ...)- منظور از «بلد آمن» شهر صاحب امنيّت است همانطور كه مى‌گوييم «بلد آهل» يعنى شهر صاحب اهل بعضى گفته‌اند: «بلد آمن» از قبيل اسناد بمكان است باعتبار اهل آن مثل «ليل نائم» يعنى شب خواب رونده باعتبار اينكه مردم در آن بخواب ميروند و مراد در اينجا شهرى است كه مردم در آن ايمن هستند ابن عباس ميگويد: منظور اين است كه پروردگارا اين شهر را مورد احترام قرار بده بطورى كه حتى پرندگان آن شكار نشود و درخت آن قطع نگردد و گياه آن چيده نشود.

آنچه از حضرت صادق 7 نقل گرديده است كه فرمود: كسى كه داخل حرم گردد در حالى كه بآن پناه آورده باشد از غضب پروردگار ايمن است و حيوانات وحشى و پرندگانى كه بحرم داخل ميگردند تا از حرم بيرون نرفته‌اند امنيّت دارند و كسى حق ندارد آنها را رم بدهد يا اذيّت كند نيز بهمين معنى برميگردد.

پيغمبر اكرم 6 نيز روز فتح مكه فرمودند: خداوند روزى كه آسمانها و زمين را آفريد «مكه» را محترم قرار داد تا روز قيامت. و براى هيچكس- نه پيش از من و نه بعد از من- جائز نبوده و نيست كه احترام آن را بشكند، تنها براى من در يك ساعت از روز جائز گرديد كه بقصد فتح و تسخير آن با سپاه وارد آن گردم از اين روايت و امثال آن كه در ميان محدّثين مشهور است استفاده ميشود كه «مكه» پيش از دعاء ابراهيم 7 مورد احترام بوده است منتها اين احترام بواسطه دعاء آن حضرت تاكيد و تجديد شده است.

ولى بعضى گفته‌اند كه «مكه» بواسطه دعاء ابراهيم 7 احترام يافته است و پيش از آن مانند شهرى ديگر بوده است. دليل آن روايتى است كه از رسول اكرم 6 نقل شده است كه فرمودند: