بيشتر فقها: ميگويند كفّاره بر او لازم است ولى عقيده ما بر اينست كه كفّاره ندارد.

اگر كسى ديگرى را قسم دهد كه كارى را انجام دهد يا از بجا آوردن كارى خوددارى نمايد ولى آن شخص اعتناى بآن سوگند نكند بعضى گفته‌اند كه گناه نكرده است در اين بى‌اعتنايى به قسم، ولى نظر صحيح اينست كه او گناهكار است زيرا پيامبر اكرم فرمود:

«هر كس چيزى از شما بخواهد و شما را بخدا قسم دهد در آن درخواست حتماً باو عطا كنيد و هر كس بشما پناهنده شد او را پناه دهيد

. [سوره البقرة (2): آيه 225]

(لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمانِكُمْ وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (225))

[ترجمه‌]

خدا شما را به قسم‌هاى بيهوده بازخواست نميكند ولى بآنچه دل‌هايتان كسب كرده بازخواست ميكند و خدا آمرزنده و بردبار است.

شرح لغات:

لغو- سخن بى‌فايده است «لاغيه» سخن زشت و كلمه «لغت» از اين جهت كه در نظر بعضى بى‌فايده است با معناى اصلى لغو مناسبت دارد.

حليم بردبار و در مورد پروردگار هر وقت گفته ميشود منظور از آن، مهلت دادن در تاخير عذاب و كيفر است.

تفسير:

(لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمانِكُمْ:) (خدا شما را به قسم‌هاى بيهوده باز خواست نميكند).

در اين آيات اقسام سوگند بيان شده است و در اينكه منظور از «سوگند لغو» چيست چهار قول گفته شده است.

1- مراد سوگندهايى است كه مردم روى عادت و بدون توجه به اينكه سوگند ميخورند بزبان ميرانند مانند كلمات: و اللَّه، نه و اللَّه».