1- از جايى كه در حال عادت حرام بوده و طريق عادى (ابن عباس، مجاهد قتاده و ربيع).

2- در حال پاكى نه عادت (سدى، ضحاك).

3- از راه نكاح نه زنا و فسق (ابن الحنفيّة) و معناى اول با ظاهر آيه مناسب‌تر است.

4- در حالى با آنان نزديك شويد كه براى آنها جائز و حلال است و در غير آن حال، مانند وقتى كه روزه‌اند يا محرم و يا معتكف، با آنان آميزش نكنيد.

«فرّاء» ميگويد مراد از(مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ) بيان جواز نزديكى بصورت عادى نيست و الّا ميفرمود: في حيث امركم اللَّه».

(إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ) (خدا توبه كنندگان و پاكان را دوست دارد عطا و اصحاب ما در تفسير آيه معتقدند كه مراد از «متطهرين» پاكيزگان با در اثر بكار بردن آب و شستشوى با آنست.

ولى سعيد بن جبير ميگويد منظور پاك شدگان از گناه است.

بعض ديگر دو كلمه «توّابين و متطهرين» را چنين معنا كرده‌اند: توبه كنندگان از گناه كبيره و پاكان از گناه صغيره.

از اين آيه استفاده ميشود كه لازم است در حال (حيض از زنان كناره‌گيرى گردد تا وقتى كه پاك شوند كه آخر حدّ حرمت است و اين باب مشتمل بر چند فصل است.

1- مدت حيض- بعقيده ما اقل مدت حيض سه روز است و اكثر آن ده روز و نظر فقها عراق هم همينست.

شافعى و بيشتر از فقهاء مدينه اقل مدت آن را يك روز و اكثر را پانزده روز ميدانند.

2- حكم آميزش در حال حيض ...- از نظر ما (حرام است بايد كفاره دهد)