و كفاره‌اش در روزهاى اول عادت «يك دينار»[1] و در روزهاى وسط «نيم دينار» و در روزهاى آخر يك «چهارم دينار» است.

ابن عباس در تمام اين صورت يك دينار را لازم ميداند ولى حسن ميگويد بايد يا يك شتر بدهد يا بنده‌اى آزاد كند و يا بيست صاع (30 كيلو) بدهد.

3- آخرين مدت حرمت آميزش.

اقوالى در اين باب گفته‌اند از اينقرار:

1- بعضى آخرين مدت حرمت آميزش را قطع خون ميدانند.

2- عده معتقدند در صورت خون اگر وضوء بگيرد و خود را بشويد آميزش حلال است (عطا و طاووس).

مذهب ما (شيعه) نيز همين است اگر چه مستحبّ است كه قبل از غسل آميزش نشود.

3- شافعى ميگويد بعد از قطع خون شرط حلال بودن آميزش، غسل كردن زن است.

4- ابى حنيفه تفصيل داده است باين صورت كه اگر مدت حيض زن ده روز باشد بمجرد تمام شدن خون آميزش حلال است و اگر مدّت آن كمتر از ده روز باشد تا وقتى كه زن غسل نكند يا تيمم ننمايد يا وقت نمازى بر او نگذرد و آميزش با او حلال نميشود

. [سوره البقرة (2): آيه 223]

(نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (223))

[ترجمه‌]

زنان شما كشت شمايند بكشت خويش چنان كه خواستيد در آئيد و براى خويش پيش فرستيد و از خدا بترسيد و بدانيد كه نزد خدا خواهيد رفت و (اى رسول) مؤمنان را بشارت ده‌

[1] يك دينار مساوى است با 18 نخود طلا