و قمار و نيز درباره امور دنيا و آخرت، احكام و براهين خود را بيان ميكنيد تا در آنها فكر و مطالعه نماييد.

(وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْيَتامى‌ ...)- (و در مورد يتيمان از تو مى‌پرسند).

ابن عباس ميگويند وقتى كه آيات:(لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ)[1] (بمال يتيم نزديك نشويد).

و(إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى‌ ظُلْماً)[2] (كسانى كه مالهاى يتيمان را از روى ستم ميخورند ...) نازل شد كسانى كه نزدشان يتيمى ميزيست رفتند و آب و خوراك آنها را از آب و خوراك خويش جدا نمودند و در زحمت زيادى قرار گرفتند لذا نزد رسول اكرم 6 آمده راه چاره‌اى خواستند در اين وقت اين آيه نازل گشت.

بنا بر اين، چون در آيه، پرسشى درباره خود يتيمان نشده و پاسخ آنها از آن نظر نسبت لازم است) تقدير گرفته شود باين صورت.

«درباره قيام بامور يتيمان و تصرف در اموال ايشان از تو مى‌پرسند.

اى محمّد 6 بگو: (اصلاح لهم) اصلاح اموال آنان بدون اجرت و عوض گرفتن، خوب است و پاداش آن زيادتر ميباشد.

(وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ ...)- اگر با آنها شركت كرده و مالهاى يتيمان را با مالهاى خود مخلوط كنيد و پاداش و مزدى نيز در برابر زحماتى كه براى انجام كارهاى آنها مى‌كشيد از مالهايشان برداريد.

(فَإِخْوانُكُمْ ...)- پس آنان برادران شمايند كه بعضى به ديگر كمك كرده و از مالهاى يكديگر بهره‌مند ميگردند.

اين اجازه‌اى است در اين كه اگر نفع و صلاح يتيمان در نظر گرفته شود ميتوانند در مالهايشان تصرف كرده و خوردن و آشاميدن و منزل با آنان مشاركت نمايند «حسن» و مفسران ديگر. و همين معنا در اخبار ما (شيعه) نيز آمده است.

[1] آيه 152 از سوره انعام و 34 از سوره اسراء

[2] آيه 10 از سوره نساء