3- بعقيده «سعيد بن جبير» حكم زيادتر بودن گناه شراب و قمار جلوتر از بيان حكم حرمت آنها است.

4- قتاده ميگويد از اين آيه حكم حرمت شراب و قمار استفاده نميشود ولى آيه‌اى كه در سوره مائده مى‌باشد كه ميفرمايد:(إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ ...) حرمت شراب و قمار را ميرساند( وَ يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ ...)- (و اى محمّد 6) از تو مى‌پرسند كه چه چيز بايد انفاق كنند و سؤال كننده عمرو بن جموح بود كه از انفاق در جهاد و بعضى گفته‌اند از صدقه‌ها سؤال كرد( (قُلِ الْعَفْوَ ...)- (اى محمّد 6) بگو «عفو» و در اين كه منظور از «عفو» چيست اقوالى گفته شده است:

1- آنچه از مخارج زن و فرزند زياد مى‌آيد يا بكلى آنچه بدان نيازى نيست (ابن عباس- قتاده).

2- حد وسط ميان اسراف و سخت‌گيرى است (حسن- عطا) و همين معنا از امام جعفر صادق 7 نيز نقل شده است.

3- آنچه كه از خوراك سال زياد بيايد اين معنا از امام محمّد باقر 7 نقل شده است و فرمود حكم اين آيه با آيه زكاة نسخ شد و «سدى» نيز همين را گفته است.

4- قسمتى از مال كه از همه پاكيزه‌تر و بهتر است.

(الْعَفْوَ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ ...)- (خداوند آيات خود را براى شما اين چنين بيان مى‌نمايد) مراد از آيات، براهين و دليل‌ها است بر انفاق و شراب و قمار و بعضى گفته‌اند مراد براهين همه احكام اسلام است.

(لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ ...)- تا اين كه در امور دنيا و آخرت تفكّر و تدبّر نموده، بدانيد دنيا جاى گرفتارى، ذلّت، فناء است ولى آخرت محل بقاء و پاداش مى‌باشد بنا بر اين در دنيا زهد ورزيد و متمايل به آخرت باشيد و بعضى گفته‌اند كلمه‌(فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ) متعلق و مربوط به «يبيّن» است يعنى خداوند در مورد شراب‌