نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 2 صفحه : 274
مثل اينكه ميگويند «وعدههاى فلانى آمد» و
«خبرش آمد» و مانند اين جملهها كه مسلماً مراد، آمدن بمعناى حقيقى نيست.
و اما كلمه «و الملائكة- در اين آيه مورد بحث يا عطف به «غمام» است
كه بايد مجرور خواند و معنايش باين صورت ميشود: «مگر اينكه خدا در سايهبانهايى از
ابر و فرشتگان بر ايشان فرود آيد» و يا عطف بر كلمه «اللَّه» است كه مرفوع خوانده
ميشود معنايش اينست: «مگر آنكه خدا و فرشتگان بيايند».
(وَ قُضِيَ الْأَمْرُ ...)- و كار يكسره و تمام
شود به اينكه حساب پايان يابد و اهل بهشت در بهشت و اهل آتش در آتش قرار گيرند اين
بيان، مخصوص آخرت است اما اگر مراد، دنيا باشد معنايش اينست كه عذاب ريشهكن و
نابود كننده ايشان را گرفته و كارشان پايان يابد.
(وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ...)-
يعنى سؤال از اعمال و مجازات بر آنها و همه چيز بسوى خدا بازميگردد هم چنان كه همه
چيز در آغاز براى خدا بود و در دنيا بعضى از امور را مردم مالك شد بر برخى امور قدرت
و تسلط يافتند اما همه آنها بدون استثناء در حشر بار ديگر بسوى او برميگردد كه در
آنجا هيچ كس مالك چيزى نيست بعضى گفتهاند معناى آيه اينست كه: امور دنيا و آخرت
همه بسوى خدا برميگردد.