در تفسير و بيان اين آيه وجوهى گفته شده است از اينقرار:

1- با ترك انفاق خود را به بدبختى نيندازيد چه ما در اين صورت دشمنان بر شما چيره شده و شما هلاك ميشويد (ابن عباس و جمعى از مفسران).

2- در اثر نااميدى از آمرزش الهى مرتكب گناه بيشتر نشويد (براء بن عازب و عبيدة).

3- تا وقتى قدرت دفاعى و جنگى در برابر دشمن نداريد خود را به جنگ با آنها نيندازيد (ثورى و بلخى).

4- در انفاق زياده روى نكنيد (جبائى).

و نزديك بهمين وجه را امام باقر 7 ميفرمايد كه اگر كسى تمام آنچه دارد در راه خدا انفاق كند كار درست و خوبى نكرد و باين آيه كريمه عمل ننموده است.

(وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ...)- نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست ميدارد منظور از اين نيكوكارى در اينجا: اقتصاد و ميانه‌روى است و نيكوكاران همان مقتصدان و ميانه‌روان‌اند.

«عكرمه» ميگويد معناى آيه اينست نيك كنيد گمان خود را به پروردگارتان تا خدا بشما نيكى كند.

«عبد الرحمن بن زيد» در معناى آيه ميگويد: به نيازمندان مكرّر كمك كنيد.

ولى بايد گفت آيه معناى عام و وسيعى دارد و شامل تمام اين مصاديق مى‌باشد و منافاتى هم با هم ندارد.

از اين آيه استفاده ميشود كه براى انسان جائز نيست دست بكارهايى بزند كه احتمال و خوف خطر جانى دارد و همچنين در مواردى كه امر بمعروف مواجه با خطر احتمالى است جائز است ترك آن.

و نيز اين آيه دلالت دارد بر جائز بودن صلح با كفار در صورتى كه امام براى خود و يا براى مسلمين خطرى به بينيد همانطورى كه رسول اكرم در «حديبيه» و